Foto's 29 maart 2006

Op woensdag 29 maart 2006 was er in onder meer Libië, Egypte en Turkije een totale zonsverduistering te zien. Dit is deel twee van het fotoverslag. Deel één vindt u hier.

Joep van Loon heeft genoten van de eclips vanuit Kilibo, een dorpje in Benin (West-Afrika), waar hij ook woont. Zijn fototoestel is een Panasonic Lumix FZ30. "De foto's zijn niet perfect, maar de eclips was het wel."

Ook Brenda Bouter en Peter Wielinga uit Zürich (Zwitserland) zijn op reis gegaan voor de eclips. Zij maakten deze foto van de eclips uit de hand gemaakt met een Canon EOS 350D, met 300 mm lens (1/200s, f/5.6).

Deze uitbundige diamantring werd ingezonden door Monica Dekker, die de eclips waarnam vanuit de omgeving van Sultanhani in Turkije. Zij was daar met de groep van het Europlanetarium in Genk. De foto is gemaakt met een Kodak DX 6490 (10x optische zoom) op een statief.

De mooie, breed uitwaaierende corona, vastgelegd door Herman Westhuis (Zeewolde). Hij nam de eclips waar vanuit Manavgat, Turkije.

Frank Teunissen uit Beek-Ubbergen had vanaf zijn waarneemplek niet alleen fraai uitzicht op de (verduisterde) zon, maar ook op het nabijgelegen amfitheater van Side (Turkije), waar zich veel toeschouwers verzameld hadden.

Peter Pulles maakte deze opname van de chromosfeer met een William Optics 66 mm SD apo refractor en een Canon 350D camera. Ook hij maakte de eclips onder ideale omstandigheden mee in Side, Turkije: zie zijn verslag!

Bovenstaande fotoserie is van Martijn Harleman uit Epse, die ook een filmpje van de eclips heeft gemaakt en ons het volgende verslag van zijn observaties in Side stuurde: "Op een enkele lichte sliert na was het onbewolkt en had de zon al flink kracht. Vanaf enkele rotsen hadden we prachtig uitzicht op de zee. Het was ongeveer half twaalf, het zou dus nog wel even duren voordat het echt spectaculair ging worden. Met koekjes en sfeer proeven kwamen we de tijd wel door. Diverse cameraploegen van TRT, ARD en RTL liepen fraaie beelden te schieten. Op het moment dat de zon ongeveer voor de helft verscholen was, begon het merkbaar kouder te worden. Het licht werd warmer, schaduwen scherper, mensen onrustiger.
Enkele minuten voor de eclips kwam het in een stroomversnelling. Opmerkelijke gebeurtenissen volgden elkaar snel op. Een laag overkomend vliegtuig zorgde voor een schaduw die razendsnel en haarscherp over zee trok. Een langsvarende boot met zeeclips-kijkers werd onder luid gejoel begroet. Iedereen was er blijkbaar klaar voor.
Er doken enkele planeten op, van de zon was met een filter nog slechts een minimale sikkel te zien. Zonder kijker werd je nog verblind door het laatste restje zonlicht. Net voor de totaliteit werd er luid geklapt en gejoeld. Prachtig om de parels aan de maanrand te zien wegtrekken. De corona doemde op en het leek alsof de tijd werd stilgezet. Het moment om snel wat plaatjes te schieten. Een hulsje om het oculair van m'n verrekijker paste precies om de lens van m'n kleine digitale camera. Daardoor werd het zoombereik gigantisch vergroot. De camera heb ik toch redelijk vlot weer neergelegd omdat ik me voorgenomen had zoveel mogelijk alleen maar te gaan kijken.
De rood-oranje banden aan de horizon verraadden dat het zonlicht niet al te ver verwijderd was en al veel te snel werd de lucht boven zee weer lichtblauw. Aan de maanrand werd het licht feller en niet lang daarna doken de parels weer op. Natuurlijk kon niemand meer stil blijven en wederom hoorde je applaus, gefluit en geschreeuw.
Door in korte tijd toch gewend te zijn geraakt aan het ontbrekende licht, leken de eerste stralen de omgeving weer volledig te verlichten. Veel mensen raakten in gesprek met buurman of buurvrouw om zijn of haar ervaringen gelijk uit te kunnen wisselen. Velen bleven het fenomeen helemaal op hun plaats uitzitten, maar voor de meesten was het tijd om rustig op een terrasje verder te kijken.
Wat een onwerkelijke ervaring!
Wat een kort, maar fantastisch schouwspel!
Wat blij dat we deze reis hebben gemaakt!
Wat is de datum van de volgende eclips?"

De laatste vraag laat zich gemakkelijk beantwoorden: 1 augustus 2008. Reisbestemming: Rusland?

Mooie diamantring, bij Saloum in Egypte gefotografeerd door R.C. den Otter uit Poortugaal.

Dat je met de huidige digitale camera's ook zonder statief naar een eclips kunt afreizen, bewijst Berrie Biljard uit Etten-Leur. Deze foto is (opnieuw vanuit Side) uit de losse hand gemaakt met een Canon 350D voorzien van 55-200 zoomlens.

Nog een opname uit Side, ditmaal een beeldje uit de video die Zenit-redacteur Jan Gerritsen van het verschijnsel maakte met een analoge Hi8-camera.

Het einde van de zonsverduistering, op het strand van Side, Turkije, gefotografeerd met een EOS 300D voorzien van 330 mm telelens. De fotografe is Anja Verhagen uit Groningen.

Deze foto van de totaal verduisterde zon met breed uitwaaierende corona is vanuit Antalya (Turkije) gemaakt door Luk De Rop uit Sinaai, België. Lees zijn verslag!

De zon, enkele seconden na het begin van de totaliteit in Saloum, gefotografeerd door Hans van der Meer uit Assen. Linksboven schijnt de chromosfeer nog door de maanvalleien. Het streamerpatroon is typisch voor het zonneminimum waarin we ons nu bevinden (zie Zenit maart 2006).

De diamantring, kort vóór de totaliteit, om 10.55 uur UT gefotografeerd door René Weenink uit Maarheeze. Duidelijk zijn protuberansen en coronale structuur te zien.

De verduisterde zon, gefotografeerd door Anthony Ayiomamitis, vanaf zo'n beetje het enige stukje Grieks grondgebied waar de eclips totaal was: het 9 vierkante km grote eiland Kastelorizo. Hier zagen 3000 bezoekers (15 maal het aantal eilandbewoners!) het prachtige hemelverschijnsel.

Deze fraaie fotomontage van het verloop van de verduistering is ingezonden door Robert Hoetink uit Enschede. Tussen de afzonderlijke opnamen, gemaakt vanaf het strand in Side (Turkije), zat een kwartier.

Deze foto heeft Leon Hagen vanuit de losse hand genomen op de boulevard in Marmaris, Turkije.

Om de totale zonsverduistering te zien, ben ik dit jaar met Djoser naar Egypte gereisd. De dag voor de eclips kwam mijn groep, bestaande uit 20 reizigers en een reisleider aan bij ons hotel in Marsa Matruh, maar niet voor lang. Om 2 uur 's nachts moesten we ons bed al weer uit en een half uur later vertrok de bus naar Saloum waar we de eclips goed zichtbaar moest zijn. Saloum is ongeveer twee uur rijden, maar vanwege de verwachte drukte vertrokken alle eclipsgroepen extra vroeg. Er was echter nauwelijks vertraging onderweg, dus reeds om 5 uur arriveerden we bij Saloum.
Op het waarneemterrein was het een lekkere chaos. Voor alle groepen waren er grote tenten met tafels, stoelen, wc's en waarneemvelden gereserveerd, en naar gelang hoeveel je groep betaald had, had je een betere plaats. Uiteindelijk vond onze chauffeur rond 7 uur onze tent 'T', die gelukkig toegang gaf tot een groot waarneemveld met prima zicht op de horizon. Helaas was het erg mistig, maar daarboven zagen we weinig wolken, dus we bleven vol goede hoop.
Na een goed ontbijt was aan mij de eer om mijn reisgenoten wat extra informatie te geven over het waarnemen van de eclips en om vragen te beantwoorden. Daarna was de mist gelukkig wat opgetrokken en gingen we het veld maar eens inspecteren, en een plekje claimen met stoelen en kleden uit de tent. Op het veld waren veel nationaliteiten aanwezig, met allerlei apparatuur. De meesten hielden het bij foto- en videocamera's, maar sommigen hadden indrukwekkende telescoopopstellingen bij zich. De verkopers van eclips-T-shirts deden hier goede zaken.
Tijdens het lange wachten tot het begin van de eclips vertrokken ook de laatste wolken en kregen we een strak blauwe hemel. Uiteindelijk was er om 11.20 uur het eerste contact en verscheen ere en klein deukje aan de rechter kant van de zon. Dit was voor iedereen het sein om te starten met zijn/haar foto- en videoprogramma. Het eerste deel van de intrede gaat altijd snel, maar daarna lijkt de verduistering te vertragen: het duurt een eeuwigheid tot de totaliteit. Maar in het laatste kwartier voor de totaliteit neemt de opwinding toe. Mensen worden onrustig en maken grapjes. Het licht wordt vreemd en schaduwen worden heel scherp. Kort voor totaliteit wordt Venus al zichtbaar aan de hemel. We kijken of we de maanschaduw aan kunnen zien komen. Welliswaar wordt de lucht donker, maar een duidelijke schaduw tekent zich niet af, daarvoor is de lucht te zuiver.
En dan is om 12.38 de verduistering totaal. Gejuich gaat op. Mensen applaudiseren. Op de achtergrond klinkt het Allah Akbar-gebed van een Islamitische voorganger. Ondertussen klikken de camera's en probeert iedereen van het beeld te genieten. Rechts van de zon zien we drie duidelijke streamers in de corona. Links zien we een meer grillig patroon met drie of vier streamers. Voor zo ver mogelijk proberen we ook de omgeving in ons op te nemen, met een merkwaardig schemeringslicht langs de horizon. Veel te snel verschijnt rechtsonder aan de zonsrand een mooie rode protuberans, die uitbreidt tot een rode boogvorm, waarschijnlijk de chromosfeer. Even later verschijnt het eerste felle echte zonlicht en is de corona in een keer weg. Het duurt nog tot 14 uur totdat de gedeeltelijke fase over is, maar we zitten het toch uit, om de fotoseries compleet te maken, maar eigenlijk hebben we het wel gezien.

Mooi overzicht van de gedeeltelijke eclips, vastgelegd vanuit Twisk, Noord-Holland, door Marco Verstraaten.
De opnamen zijn gemaakt met een Vixen 80 mm. refractor voorzien van een glasfilter.

Filmpje van de gedeeltelijke verduistering van 29 maart, opgebouwd uit opnamen met een Canon EOS 10D voorzien van 135 mm telelens en zonnefilter. De opnamereeks is te Utrecht gemaakt door Lynn van Rooijen van de Werkgroep Praktische Sterrenkunde van KNVWS-afdeling 't Gooi.

Niet de veiligste manier om de zon te fotograferen, maar toch... Mans van der Heide maakte deze opname tussen 12.30 en 13.00 uur vanuit Valthermond (Drenthe).

Johan op den Dries wist vanuit Sneek deze opname van de gedeeltelijk verduisterde zon (met zonnevlekken!) te maken. De gebruikte apparatuur was een Leica Televid spotting-telescoop en een Sony W1 digitale camera, met een zelfgemaakte adapter om de twee aan elkaar te bevestigen en een objectief-zonnefilter. Johan maakt gebruik van het 'digiscoping' principe, waarmee hij doorgaans vogels fotografeert.

Gedeeltelijk verduisterde zon (Freek van der Hulst).

Niels Grobben uit Assen ving, tussen de wolken door, deze glimp op van het begin van de verduistering. De foto is met de 'zo uit de losse hand techniek' gemaakt met een Sony Cybershot P52 digitale camera die achter het oculair van een 70-mm lenzenkijker (voorzien van zonnefilter!) werd gehouden.

De nieuwsgierigen die zich bij eXplorion in Heerlen verzamelden, verging het al niet veel beter. Carlos Sour maakte deze foto van de gedeeltelijk verduisterde zon tussen de wolken om 12.27 uur.

Zo te zien had Stan Bouman uit Silvolde meer geluk!