Logo
 

Foto's totale zonsverduistering 11 juli 2010

Logo

Hans van der Meer stuurde ons 2 dagen na de eclips een eerste impressie van de zonsverduistering van 11 juli. Zijn groep was op het atol Tatakoto, zo'n 1200 km ten oosten van Tahiti. Hier zijn ze drie dagen geweest en zijn groep werd zeer hartelijk ontvangen, en uitstekend verzorgd, door de ca. 250 bewoners. Het was spannend want er waren nogal wat wolken, maar de totale fase viel in een blauw gat. De eerste foto is genomen vlak voor het eerste contact, een bescheiden diamantring. De tweede laat enige structuur van de corona zien. Deze fotos zijn een screendump van zijn EEE pc mini laptop, en zijn verder onbewerkt. Zodra hij weer in Nederland is, zal hij meer foto's insturen.


Diamantring.


De corona van de zon.


Jaap Oppe schreef ons op 15 juli: Omdat ik bij jullie nog niets over de Cook Islands heb zien staan, zijn mijn ervaringen misschien een nuttige aanvulling. Momenteel ben ik nog op Mangaia. Afgelopen zondag (11 juli) begon de ochtend erg bewolkt. Toch gingen we naar een geschikte plaats voor de zonsopkomst. We zaten met zijn tweeën op een afgelegen locatie zo'n 3 à 4 km ten zuiden van het vliegveld, waar de meeste mensen (ongeveer 200) de eclips gingen observeren.
Van de partiële verduistering voorafgaande aan de totaliteit hebben we niets gezien. Zelfs de plaats van de zon was niet te bepalen. Maar zo'n 10 seconden na het tweede contact werd de werd de verduisterde zon plotseling zichtbaar, en bleef zichtbaar tot lang na het derde contact. De diamondring die toen kwam, was de mooiste die ik tot nu toe gezien heb (en ik heb er al aardig wat gezien, de eerste al in 1991 in Mexico).
Jammer genoeg heb ik geen foto's gemaakt (omdat de zon echt niet zichtbaar was voor de totaliteit, zodat ik mijn camera niet goed kon klaarzetten, en toen de totaliteit er eenmaal was wilde ik daar geen tijd meer aan besteden). Toen we terugkwamen bij ons hotel konden we het bijna niet geloven: De mensen die naar het vliegveld waren gegaan hadden niets gezien. Wat een verschil op zo'n korte afstand. Voordat de stroom hier weer uitvalt zal ik deze mail maar afsluiten.


Wendy en Paul Op 't Eijnde mailden ons op 15 juli: Zoals beloofd, alleen wat later dan gepland, toch nog een korte impressie van onze zonsverduistering op Paaseiland! Het gekochte Mylar-filter heeft zijn werk fantastisch gedaan, we hebben mooie foto's van alle fases van de zonsverduistering kunnen maken. Het moment surpreme was echt perfect! De dag ervoor heeft het de hele dag door geregend en heeft de zon zich niet laten zien, maar op 11 juli trok de hemel helemaal open, alsof de aloude lokale geesten daarvoor hadden gezorgd. Het was een groot feest en een magische gevoel om het op deze lokatie mee te maken.
Toch was voor mij als voetbalfan het dilemma nog erg groot, omdat Nederland zich in de WK-finale had gespeeld, die exact tegelijkertijd viel met de zonsverduistering! Ik (Paul) heb mijn aandacht dus een beetje verdeeld en heb af en toe gependeld tussen televisie en de zon buiten. Wendy heeft de meeste foto's gemaakt. Uiteindelijk werd de zonsverduistering toch het hoogtepunt van de dag, want Nederland verloor de WK-finale... :-( Wij hadden in ieder geval toch een topdag, want het was weer erg mooi geweest! Wellicht tot over 2 jaar in Australië? Wij gaan denk ik ook wel weer!


Mooie corona op Paaseiland.


Eclipsschemering met totale eclips.


Diamandring na de totaliteit.


Na de totaliteit toch wat bewolking. Wendy en Paul hadden dus wel geluk tijdens de totaliteit.


Voetbalfan op Paaseiland.


Na thuiskomst stuurde Hans van der Meer nog enkele mooie en leuke foto's.


Deze overzichtsfoto laat zien dat er toch wel een aantal wolken waren. Ook is Mercurius te zien.


Het 3de contact, waarbij heel vaag boven de diamant een protuberans te zien is. Foto gemaakt met een Canon 30D en 280 mm telelens.


Over deze foto meldt Hans: Schaduwbanden zijn een effect dat bij zonsverduisteringen op de grond kan worden waargenomen. Er is dan een streepjespatroon van donkere en lichtere schaduwen zichtbaar. Na publicatie van een foto op de Astronomy Picture of the Day, is op het SEML (Solar Eclipse Mailing List) internet forum een hele discussie losgebarsten over schaduwbanden. Op de APOD-foto is dunne bewolking aanwezigen waarin zich parallel aan het laatste reepje licht voor het 2e contact een strepenpatroon aftekend. Sommigen stellen dat dit schaduwbanden zijn, en anderen zoeken een alternatieve verklaring. Feit is dat meerdere waarnemers, waaronder ikzelf, dit hebben vastgelegd. Ze hebben allemaal een korte belichtingstijd gebruikt. Hierbij mijn foto (1/800s belicht) van dit 'strepeneffect', waarbij ik nog even in het midden laat of dit schaduwbanden zijn of een ander tot nog toe onbekend effect.


Deze foto laat zien hoe vanaf het strand van de lagune van Tatakoto de verduistering werd waargenomen.


Als laatste een grapje: er was een Spaanse groep die voor de gelegenheid eclips-t-shirts had laten maken. Als ze vooraf geweten hadden dat op 11 juli de finale Nederland-Spanje gespeeld zou worden, hadden ze wellicht een andere kleur gekozen...


Gert Cazemier zag de eclips op Paaseiland, met de SNP-groep met o.a. Govert Schilling. Ze hadden geluk met het weer en stonden aan de juiste kant van het eiland.


De diamandring.


Deze foto van de corona is samengesteld uit vier foto's met belichtingstijden van 1/160, 1/40, 1/15 en 1/3 seconde.



Simon van Leverink maakte deze sfeervolle foto van de zonsverduistering op het atol Hao. De gebruikte camera was een hasselblad H-1 met zoom 50-110 , op 50 mm. De film is Kodak Ektachrome 100 ASA, afgedrukt en vervolgens gescanned.



Richard Velmans was met een Amerikaanse groep op Paaseiland. Hij stuurde ons o.a. deze mooie diamantring.


Deze fraaie zonsondergang bij de beroemde beelden is ook vastgelegd door Richard Velmans.


Wim Boot stuurde ons het volgende verslag: Mijn vriendin en ik hadden een rondreis door Zuid-Amerika gepland, te beginnen in El Calafate in Patagonië. Speciaal daar om op 11 juli de totale zonsverduistering te kunnen zien. De kans op succes leek erg klein: het is er midden winter, en de kans op een helder hemel was zeer klein. Komt bij de zeer lage zonnestand op het moment van de eclipse: slechts 1 graad boven de horizon. Waarbij die horizon ook nog eens het Andes-gebergte is. Een zonsverduistering net voor zonsondergang dus. Als het bewolkt was geweest zou niemand er iets van gemerkt hebben... Maar we hebben het erop gewaagd, en het is een onvergetelijke ervaring geworden!
De dag tevoren was het bewolkt, maar op de ochtend van de 11 juli bleek de hemel stralend blauw, en bleef dat tot zonsondergang. Een unieke winterdag, die, naar verluid, maar enkele dagen per jaar voorkomt. Omdat we geen georganiseerde eclipsreis daar naar toe hadden gevonden hebben we op 10 juli ter plekke geïnformeerd naar mogelijkheden om op een gunstige plaats  te komen voor het waarnemen van de eclips. Een plaatselijk outdoor-trekking bureautje bleek gelukkig een excursie naar een nabijgelegen bergtop op ca. 2000 meter hoogte gepland te hebben. Met een aantal 4-wheel-drive trucks ploegden we ons door de sneeuw een weg naar boven. Op een vlakke bergtop bleek voor de gelegenheid een klein tentkamp ingericht. Vandaar hadden we een prachtig winters uitzicht over het Lago Argentina, de plaats El Calafate en in het westen het Andesgebergte, waarachter zon onder zou gaan. Legertenten en een heteluchtkanon hielpen de vrieskou wat dragelijk te maken.  En, tot onze opperste verbazing, was in één van de tenten ook een schotel-antenne, beamer en projectiescherm opgesteld om ook de WK-finale te kunnen zien...  Als enige twee Nederlanders in het verder wel heel internationale gezelschap een bijzondere ervaring!
Het verloop van de verduistering was geweldig goed te volgen. Ook als stond de zon laag, er was geen vuiltje aan de lucht!  Prachtig om te zien hoe de schaduwband tijdens de totaliteit aan beide zijden begrensd werd door een lichte horizon, en de band zich van zuid naar noord verplaatste.   
De belevenis van een zonsverduistering is, vind ik, pas compleet als je de emoties van de mensen om je heen hoort. En dat was dit keer niet anders dan bij vorige eclipsen die ik hen mogen meemaken.
Door één van de deelnemers aan deze excursie is een video-opname gemaakt die dat wel heel mooi illustreert.  De opname is op YouTube gezet.


Eclipskamp in de sneeuw.


Totaal verduisterde zon boven de Andes.


Erwin Veldman stuurde ons nog in september het volgende verslag: Op 11 juli 2010 was ik met mijn vrouw op 65 km oostelijk van de stad El Calafate in de Argentijnse provincie Santa Cruz om de totale zonsverduistering te kunnen waarnemen. Experts hadden al voorspeld dat Argentinië geen goede bestemming hiervoor zou zijn, vanwege het feit dat de zon slechts laag boven de bergtoppen van het Fitzroy Massief zou staan en zeer waarschijnlijk door wolken bedekt zou zijn. Het weer liet zich op de dag van de totale zonsverduistering op zijn best zien en was het zelfs lekker winters blauw met temperaturen van -3 graden Celsius. Dat is het weer waar de amateurastronoom van houdt! Goed gekleed hebben wij de hele verduistering enthousiast gevolgd. De opnamen zijn gemaakt met een Praktica MTL 5B camera, voorzien van een Russentonne spiegelobjectief van 500 mm, merk: 'C' 3M-6A met een openingsverhouding van 6,3. Dit spiegelobjectief was voorzien van een teleconverter 2x, gemonteerd op een Meade equatoriale montering, zonder volgmotor. Gebruikte film: Fuji Sensia diafilm 200 en 400 ASA.


Het eerste contact vond plaats om 16.44 uur lokale tijd en was er een onrustig beeld van de verduisterde zon te zien. Door de lage zonnestand moest het licht een langere weg door de atmosfeer afleggen en werd het beeld vervormd. De eerste foto toont de totaliteit om 17 uur 49, er werd 1 seconde belicht. De ingescande afdruk van de dia laat helaas niet zo veel details van de corona zien, als op de originele dia zichtbaar zijn. Opvallend is dat de maan duidelijk vervormd is.


Het einde van de totaliteit is te zien op de tweede foto. Hier komt het eerste licht van de fotosfeer achter de maan langs. Belichtingstijd: 1/1000 seconde.


Website ontwikkeling: Edwin Mathlener
© 1999-2013 Stichting 'De Koepel'