Foto's
en waarnemingen 4 december 2002
Verslag uit Australië
Zenit-hoofdredacteur Eddy Echternach zag de eclips vanuit Australië. Vandaar stuurde hij het volgende verslag:
De eclips in Ceduna was een gekkenhuis. Het dorp ligt aan de kust
en heeft een paar duizend inwoners. In het hoogseizoen komen daar 4 duizend
toeristen bij, nu waren het er 10 duizend of zo. Overal in het dorp waren
festiviteiten en de hoofdstraat was afgesloten voor het verkeer. In een rustige
zijstraat had Jay Pasachoff een waarneempost ingericht, waar hij weer met
een dozijn studenten actief was.
De dag van de eclips begon zeer bewolkt. Dat leidde ertoe dat grote aantallen
eclipstoeristen die nog in Port Augusta verbleven (500 km naar het oosten)
ervoor kozen om naar het onbewolkte Lyndhurst (paar honderd km ten noorden
van Port Augusta) te trekken. Dat schijnt ter plaatse tot nogal chaotische
taferelen te hebben geleid. Maar daar hadden we in Ceduna dus geen last van.
Waar we wel last van hadden was de bewolking. Deze bleef de hele dag hardnekkig
en de opklaringen waren spaarzaam. Toen de eclips eenmaal begon, leek het
een beetje beter te worden. En die trend zette door tot de totaliteit. Twee
minuten voor het moment supreme schoof een laatste hardnekkige wolk voor de
zon weg en kregen we zicht op het laatste segment zonlicht. Op dat moment
wisten we dat het niet meer mis kon gaan: er zat een behoorlijk gat tussen
deze en de volgende wolk.
Kortom: de totaliteit hebben we helemaal kunnen volgen. Het was prachtig
om de zon tussen de steeds donkerder worden wolken te zien verdwijnen. De
corona was erg helder en was ook al langer voor en na de totaliteit te zien
dan ik me van eerdere eclipsen herinnerde. Maar wat duren 30 seconden kort!
Al snel verscheen het kralensnoer en een pracht van een diamantring: de mooiste
van de drie eclipsen die ik gezien heb.
Slechts enkele minuten laten verdween de laagstaande zon opnieuw achter
een wolk, om verder nog maar heel sporadisch zichtbaar te zijn. Achteraf
bleken we (opnieuw) erg veel geluk te hebben gehad: slechts een paar kilometer
verderop werd het tweede en mooiste deel van de eclips door de wolken aan
het oog onttrokken.
Eens kijken of we in 2006 weer zo veel geluk hebben, maar na drie geslaagde
eclipsen mogen we niet klagen!
Eddy Echternach
Verslag uit Afrika
Van Klaas Wiersema ontvingen we onderstaand verslag
van zijn ervaringen in Afrika. Zijn foto's zijn hier
te bewonderen.
Afgelopen 4 december heb ik met een groep vrienden
de zonsverduistering waargenomen vanuit het kleine dorpje Kachikau in Botswana.
Voorafgaand aan de eclips hebben we een reis van ruim 3 weken gemaakt door
zuidelijk Afrika. Een van de hoofddoelen van onze vakantie was de zonsverduistering,
die we graag wilden waarnemen bij Chobe National Park in de buurt. We kampeerden
de dag voor de eclips in Kasane, wat nog een kleine 130 kilometer van de
eclips-hartlijn verwijderd was. We moesten dus vroeg opstaan en snel rijden!
Gelukkig hadden we bij een verkenning van de eclipslokatie de dag tevoren
gemerkt dat de wegen goed begaanbaar waren, dus dat bleek geen probleem.
Rond 7.15 lokale tijd zaten we geïnstalleerd op een veldje naast het
dorpje Kachikau. Het viel op dat er heel weinig andere toeristen om ons heen
waren, dit in tegenstelling tot wat we gevreesd hadden. Gelukkig hadden we
een behoorlijk heldere hemel, op wat lichte cirrus na, die de eclips geenszins
hinderde. Hiermee hadden we dus meer geluk dan de mensen in Zuid-Afrika,
waar de bewolking roet in het eten gooide.
Na een partiële fase, die maar heel kort leek
te duren, begon het spektakel. De diamantring van het tweede contact was
schitterend, maar veel korter van duur dan in 2001 (de eclips van 2001 hebben
we ook waargenomen, in Zambia). Het werd tevens een stuk minder donker dan
in 2001. De corona was prachtig, met mooie streamers. Ook waren er een heleboel
protuberansen te zien. Bij het tweede contact was er ook een glimp chromosfeer
te zien, erg mooi. De hemel kreeg een mooie kleur donker-staalblauw, met
een mooie oranje-rode gloed aan de horizons. De temperatuur-daling voelde
ook minder dan in 2001, het zal niet meer dan een graad of 10 zijn geweest.
Tijdens totaliteit waren Venus en Mercurius te zien.
Venus bleef ook lang in de partiele fase in het zenit zichtbaar. Na slechts
70 seconden - die aanvoelen als 5 seconden - was de totaliteit alweer voorbij,
maar het waren 70 schitterende seconden. Na de totaliteit nog een tijd genoten
van de partiele fase, met alle gekke kleuren en schaduwen die daarbij horen.
Ik kijk alweer uit naar de ringvormige eclips van mei
2003 en de hybride van 2005!
Klaas Wiersema