Fotogalerij (4)
Kleuren veranderen, het is alsof een schilder alles heeft vermengd met
een blauwgrijze tint. De afgemaaide korenaren worden diepgeel en de laatste
zonnestralen schenken ze een gloed als bij volle maan. Enkel Van Gogh beschikte
over een kleurenpalet om deze impressies vast te leggen. Zwarte raven ontbreken,
maar als ik mijn ogen sluit kan ik ze horen krijsen. De zon is maan geworden.
Een kleine witte sikkel waaraan mijn gedachten zich vastankeren. Alles
vervaagt, ook mijn gedachten. Ik voel me klein worden, nietig, bijna onbestaand.
En dan wordt ineens mijn hoofd naar de andere kant geleid. Een donkere
zuil komt vanuit het westen over het landschap aangerold. Ze slokt alles
op en met een onvoorstelbare snelheid lijkt boven onze hoofden ineens een
gebinte te ontstaan waarop een diepblauw stuk canvas wordt gespannen. Geen
spotlicht. Geen applaus. Stilte. Mijn adem stokt. Ik voel mijn hart bonzen.
Het bloed stuwt door m'n aders en dan tranen.
De zwarte schijf schuift over het sikkeltje heen. De laatste lichtflits
verdwijnt als een dauwdruppel die plots van een blad afvalt. De maan krijgt
een kroon van witte parels. De corona is sneeuwwit, vermengd met azuurblauw
en parelmoer. Elk eerder intens beleefd moment verdwijnt in het niets.
Ik voel me onwaardig dit te mogen aanschouwen. Alles valt stil. Ik voel
me rijk. Nooit zal ik zien en voelen nog als vanzelfsprekend kunnen beschouwen.
Deze ogenblikken zijn heilig.
(...)
Opnieuw die diamant. Puur en ongeslepen, maar niet in karaat te meten.
Er is immers geen maatstaf voor een wonder. Ik heb er althans geen behoefte
aan.
Dan verdwijnt de schittering tot er als echo slechts een glans overbijft.
De zonnesikkel wordt op luid gejuich onthaald. Ik ben ontroerd. Alles baadt
in een innerlijke en diepe warmte. Het is een eer om mens te mogen zijn.
Els de Smet (Aalter, België)
Deze fotoreeks van de eclips is gemaakt door Nico van Veen, vanuit
Verdun (Frankrijk). Als filter werd een combinatie van een op maat geknipte
geluids-cd en zwart/wit negatief gebruikt. Duidelijk is te zien dat direct
na de diamantring de zonnestraling de corona overstraalt, waardoor deze
laatste veel kleiner lijkt te worden. Gebruikte apparatuur: 300 mm telelens,
Kodak 100 ASA film; belichtingstijden 1/500 tot 1 seconde.
Bovenstaande 'drieklapper' is gemaakt door Roger Kerff. De foto's zijn gemaakt met een 1000 mm f 10 spiegelobjectief op een 35 mm kleinbeeldcamera (Pentax Z-1) op 200 iso Fuji Superia film. De locatie was het Oostenrijkse Göstling an der Ybbs (ca. 150 km ten zuidwesten van Wenen). Dankzij een gat in de bewolking, konden deze opnames gemaakt worden. Er heeft geen electronische bewerking van de beelden plaatsgevonden, afgezien van een het toepassen van het unsharp mask-filter in Adobe Photoshop en het aanpassen van het contrast.
'Al het goede komt in drieën' zegt men wel. Nog zo'n fraai drieluik van de verduisterde zon. Deze is gemaakt door Hubert Degroote (Sterrenwacht Marius, Vlamertinge, België). De opnamen zijn gemaakt in Saint Martin-Aux-Buneaux op een tiental kilometer van Fecamp (Frankrijk). Er is gefotografeerd door een 10 cm F/11 Maksutov-telescoop, De belichtingstijden (op Fuji 100 diafilm) zijn van boven naar beneden: 1/60, 2 en 1/1000 seconde.
| Terug naar inhoudsopgave | Maanschaduw vanuit de ruimte |